көек

(КӨЕКЛЕ) – 1. Әйбернең яки матдәнең янганнан, көйгәннән соң барлыкка килгән калдыгы яисә көйгән урыны. с. Янганда, көйгәндә барлыкка килгән 2. күч. Кайгы, хәсрәт, күңелсезлек